De klank die de letter (J) maakt heeft nooit bestaan in het Hebreeuws, Aramees, Grieks of Latijn. Dit feit is de reden waarom niemand in Yasha's tijd de Engelse naam Jezus nauwkeurig kan hebben uitgesproken. Ergens in het begin van de 12e eeuw begon (J) op te duiken in enkele obscure dialecten van de Middelengelse taal. In de loop van de volgende 500 jaar zorgde de verliefdheid op de nieuwe klank ervoor dat letters als (I) en (Y) in de Engelse taal werden vervangen door een (J). Dit gold vooral voor mannelijke namen die begonnen met (I) of (Y), omdat de harde klank opnieuw als mannelijker werd beschouwd. Namen als lames werden "James", Yohan werd "John", enzovoort. In deze periode vertaalde John Wycliffe in 1384 voor het eerst het Nieuwe Testament naar het Engels. Zijn enige bron was de Latijnse Vulgaat. Wycliffe bleef de Latijnse spelling en uitspraak van lesus gebruiken. De boekdrukkunst was nog niet uitgevonden en er werden slechts enkele handgeschreven exemplaren van Wycliffe's Bijbel geproduceerd. In de jaren 1450 vond Gutenburg de boekdrukkunst uit. In 1526 vertaalde William Tyndale het Nieuwe Testament naar de Engelse taal vanuit de Latijnse Vulgaat, samen met de extra hulp van enkele oude Griekse manuscripten. Tyndale wilde dat de Bijbel werd vertaald in de taal van het gewone volk en veel exemplaren van zijn vertaling werden gedrukt met behulp van de drukpers. Tyndale was de eerste die de letter (J) gebruikte in de spelling van de naam Jezus. Zijn echte naam is Yasha! Dat betekent Verlosser in het Hebreeuws https://biblehub.com/hebrew/3467.htm